مواد موجود در کرم های ضد آفتاب نباید تحریک کننده باشند و باعث حساسیت پوستی شوند و محصولات ضد آفتاب باید بتوانند در مقابل اشعه ماورا بنفش قدرتمند مقاومت کنند بدون اینکه اثر خود را از دست بدهند یا محصولات تجزیه کننده احتمالی مضر ایجاد کنند. افراد می توانند مواد موجود در اسپری های ضد آفتاب را استنشاق کرده و برخی از موادی را که به لب های خود می زنند، مصرف کنند، بنابراین مواد نباید برای ریه ها و اندام های داخلی مضر باشند. در آزمایش اخیر FDA، تمام مواد شیمیایی ضدآفتاب غیر معدنی جذب بدن شده و فقط در یک بار مصرف در خون قابل اندازه گیری است و بسیاری از مواد ضد آفتاب در نمونه های شیر مادر و ادرار شناسایی شده است.
مواد فعال موجود در ضد آفتاب ها به عنوان فیلترهای معدنی یا شیمیایی UV عمل می کنند که اشعه های مضر پوست را از بین می برند. هر یک از مکانیسم های مختلفی برای محافظت از پوست و حفظ ثبات در برابر نور خورشید استفاده می کنند. رایج ترین ضد آفتاب ها حاوی فیلترهای شیمیایی هستند. این محصولات به طور معمول شامل ترکیبی از دو تا شش ماده فعال زیر است: اکسی بنزون ، آووبنزون ، octisalate ، octocrylene ، homosalate و octinoxate. ضد آفتاب های معدنی از اکسید روی و یا دی اکسید تیتانیوم استفاده می کنند. تعداد انگشت شماری از محصولات ، اکسید روی را با فیلترهای شیمیایی ترکیب می کنند.
هنگامی که FDA ایمنی کرم ضدآفتاب را در نظر گرفت ، از اواخر دهه 1970 بدون بازبینی شواهد در مورد خطرات احتمالی آنها ، به مواد م activeثر احمد یافت. در فوریه 2019 ، آژانس آخرین پیش نویس مونوگرافی ضد آفتاب خود را منتشر کرد که حاوی اطلاعات بهداشتی و ایمنی کافی برای تعیین 12 از 16 فیلتر ضد آفتاب مجاز برای استفاده در ایالات متحده به عنوان "به طور کلی ایمن و موثر" یا GRASE شناخته نمی شود. این 12 ماده شامل برخی از فیلترهای اشعه ماورا بنفش است که از جمله آنها می توان به اکسی بنزون ، اوکتینوکسات، octisalate octocrylene homosalate و avobenzone اشاره کرد.
به گفته آژانس ، "تقریباً همه این مواد فعال ضد آفتاب data دارای اطلاعات محدود یا هیچ مشخصه ای برای جذب آنها نیستند." در سال های 2019 و 2020 ، FDA دو مطالعه منتشر کرد که نشان می دهد مواد اکسی بنزون ، اوکتینوکسات ، اوکتیزالات ، اوکتوکریلین ، هموسالات و آووبنزون همه پس از یک بار استفاده به طور سیستماتیک در بدن جذب می شوند (Matta 2019، Matta 2020). FDA همچنین دریافت که مواد ضد آفتاب را می توان روی پوست و در خون هفته ها پس از پایان استفاده (Matta 2020) تشخیص داد.
این یافته ها نگران کننده است ، زیرا نشان می دهد مواد شیمیایی ضد آفتاب در خون گردش می کنند و FDA نشان داده است که آژانس اطلاعات کافی برای تعیین آسیب رساندن مواد شیمیایی را ندارد.
پیشنهاد 2019 FDA همچنین نتیجه گرفت که خطرات استفاده از آمینوبنزوئیک اسید یا PABA و سالامیلات ترولامین بیش از مزایای آنها است و پیشنهاد می شود آنها را به عنوان ناامن طبقه بندی کند.
ضد آفتاب های معدنی
ضد آفتاب های معدنی با اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم ساخته می شوند که معمولاً به صورت نانو ذرات میکروسکوپی هستند. شواهد نشان می دهد که ذرات روی یا تیتانیوم در صورت وجود تعداد کمی در پوست نفوذ می کنند تا به بافت های زنده برسند. به طور کلی ، ضد آفتاب های معدنی در پایگاه داده ضد آفتاب های EWG نسبت به ضد آفتاب های شیمیایی نرخ بهتری دارند. با این حال ، مهم است که تولید کنندگان از فرم های معدنی پوشیده شده با مواد شیمیایی بی اثر برای کاهش اثر پذیری عکس استفاده کنند. اگر اینگونه نباشد ، ممکن است کاربران آسیب پوستی ببینند ، اگرچه تاکنون چنین مشکلی گزارش نشده است.
FDA باید دستورالعمل هایی را تعیین کند و روی و تیتانیوم را در ضد آفتاب ها محدودیت قرار دهد تا خطرات مصرف کنندگان ضد آفتاب را به حداقل برساند و ضدآفتاب این محصولات را به حداکثر برساند. تجزیه و تحلیل دقیق ما از نانوذرات در ضد آفتاب در اینجا موجود است.
مطالعه بیشتر: چگونه مرطوب کننده ای پیدا کنیم که صورت شما را بهم نریزد
